نوازنده ي دوره گرد كه دستمال مندرسي توي جيب کتش دارد، آكاردئونش را كوك مي كند و لحظه ي كوتاهي مي نوازد. چيزي نمي گذرد كه او صداي افتادن چند سكه را روي پياده رو مي شنود. احساس مي كند كه مرد و زني ميگذرند و نوازنده از نو مي نوازد . در عين حال به اين مسئله هم فكر مي كند كه شمار زيادي از اين سكه ها را از روي زمين نخواهد يافت . حتا برخي را به سختي و كورمال كورمال. از همين رو ، با چنان وسواسي آكاردئونش را مي نوازد كه مبادا ، نتي بر زمين بريزد.
|
|
Register | Sign In | Password Forgotten? | Site Map | RSS | Tell a Friend | About Us| Contact Us | Home |
|
||
|
|
نام نویسی |
ورود برای انتشار |
بازیابی کلمه ی عبور |
نقشه ی سايت
| آر.
اس. اس
|
رها پن
را به دوستان خود معرفی کنيد;
|
|
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
