نيايش

ستاره يي که در آسمان مي تابد

شايدتنها ترين بهانه ييست

که دلتنگی  زنده گي  را تفسير مي کند

خداي من اگر ستاره گانت در آسمان نمي بودند

و ماهتابت در قرغه

و بامداد ت در بدخشان

و گلهايت در پغمان

چشمان من به تماشاي چه بيهودگيي سرگردان مي بودند !

 تو چرا خاموشي

کسي صداي  باغچه را  در گلوي درختان خفه مي کند

کسي آب را در رودخانه هاي تشنه گي زنداني کرده است

و خورشيد ،

  در دوزخ دموکراسي  قبيله تبعيد شده است

ستاره گان  تو در آسمان مي لرزند

شايد کسي مي آيد

با بيرقي بر افراشته به نام تو

                              تا برچهرهء عشق  تفي بيندازد

جهان پر از آفريده هاي بد توست!

 و من ازشعر هاي بد خويش پشيمانم

 خدای من !

  اين سان  که تاريکي در  پشت خانه ء  من اتراق کرده است 

 من پروانه هايم را

                   به ديداری  چه فانوسي بفرستم

« چت روم » سیاست

رییس جمهور چهار استخوان شده است    

بیچاره چه می تواند بکند !

هرساله  قره قولی تازه یی  برسرش می گذارند!

گناه او نیست

آب  در جوی جاری نمی شود

دموکراسی  بستر فراخ می خواهد

و سرزمین پهناور

                    مانند ایالات متحد امریکا

مانند همسایه ء بزرگ جنوبی  !

                                  -    پاکستان-

دموکراسی در سرزمین کوهستانی ریشه نمی گیرد

دموکراسی  را باید افغانی ساخت

مانند شیر مولانا

 در مثنوی معنوی                               

بگذارشکم افغانستان

                     در انتظار آش دموکراسی  سوراخ بردارد

وقتی این آش در دیگ ما پخته نمی شود

کرزی  چه گناهی دارد!

دیگ ما روی دیگدان  سنت گذاشته شده است

دموکراسی به دیگدان فراخ و  درگیران سرخ  نیاز دارد

اگر دود دموکراسی چشم ما را کور کرده است                         

اگر  آبها ازشرم  دراعماق  فرو رفته اند

 اگر کودکان مکتبی در کار های خانه گی خود می نویسند :

دونان جمع  دونان  مساوی  به سه کابینه  

                                    چیز مهمی نیست

مهم این است  که افغانستان رییس جمهور انتخابی دارد

وقانون  اسا سی  پنسل پاک نخورده  !

رییس جمهورانتخابی ، بر  همه چیز آگاه است

تارِیخ تنفس می کند

و در جغرافیای  سرود ملی 

هر کسی را به نام اصلی اش صدا می زند

ازشاه شجاع و ببرک بیزار است

« خداگونه يی است در تبعید»

-          -   در قصر گلخانه

از کسی نمی ترسد

قره قولی غیرت او کلان  تر از کله ء تاریخ است

 بامداد ان که دستان بابای ملت ! را می بوسد

                                                   خدا از د لش  خبر دارد !

 سینه اش خانهء  یک بی ستون صبر شیرین  است

وقتی مشرف به اومی گوید شتر مرغ

او می تواند بگوید !

«گرندانی غیرت افغانیم         

چون به میدان آمدی می دانیم !»

اما او به نهج البلاغه پناه می برد

و می داند که بزرگترین شجا عت صبر است

و اگر باری هم  جیلک دیپلوما سی

                                            به   باد می دهد

شبانه در« چت روم » سیاست  می نویسد :

                                                     های !!!!!

«نشود فاش کسی آن چه میان من و تست

تا اشارات نظر نامه رسان من و تست !»