"بدون شلوار "

  سپيده جديري 

سلام پايت        بدون شلوار

چشم تو توي جيب پايت افتاد

دست بزن!

چشم تو توي جيب پايت افتاد

*  *  *

كوتاه

كوتاه؛

مثل سر:

پاي آبي ات       بدون شلوار

چشم تو زير ابروي من

پلك بزن!

چشم تو توي خالي من

*  *  *

بلند

بلند؛‏

مثل روح دهان:

پاي لب- قرمزت      بدون شلوار

چشم تو در دهانت افتاد

حرف بزن!

چشم تو در دهانت افتاد

*  *  *

بلند

بلند...

دختر خوبي كه شاعر است

دختر خوبي كه شاعر است

عطر لباس هايش مارك:

                            شعر!

اما من

من بوي كاغذ مچاله ي زرد

پشت دهانم استفراغ

و ذهنم

گناه دقيقه ي لطيف را

ديگر

    تكرار

        نمي كند!

  *  *  *

پري شاعر عاشق- چشم

مي خروشد به من:

                     ـ  شعر!

اما درد

درد سينه ام

سرفه مي كند: خالي

سرفه مي كند: سنگ

سرفه مي كند: شكل:

               دارم دوباره نقاشي هايم را زرد

                                               مي كنم:

             هديه به آفتابگردان

             كه در شعر قرمز است!

  *  *  *

پتياره ي شاعر-چشم

- روگردانده ام -

رو دارد مي پرسد:

                     - شعر؟!...

اما گل

گل آفتابگردان

دارد دوباره زرد...

آه! انگار

دارد نارنجي مي شود!