سبزينه ى شرقى

1

سبزينه ى شرقى

كه رخشوار

در وحشى ترين بيابان خيالم مى خرامى

تنها تو مى دانى

كه من قصه هاى دست اولم را از زبان گل ها مى شنوم

كه من پيغامم را با بر باد دادن كلاهك قاصدك

                                         به تو مى فرستم

كه من با ديدن شاخ آهويى

                      آويزان شده در زيارتگاه ها

                      به ياد چشمان معصومى مى افتم

                      كه چنگال يوز خشم

                                           تاراجش كرده .

2

سبزينه ى شرقى من

كه در سبزترين باغستان انديشه ام درخت گشن بنيادى

تنها تو مى دانى

كه من در سردترين زمستان غربت

پتويى از گل هاى مخملى ياد تو به دورم مى پيچم

و نوازش هاى شبنمين تو

بهارينه ام مى سازد.

3

بانوى سبزينه ى من

تنها تو مى دانى

                    هنوز كه هنوز است

                    روزها با سر نيزك بانوى مشرق

                    كه آبگينه ى شفاف خانه ام را گذر مى كند

                    از خواب برمى خيزم .

سبزه در سبزه

گندمزار در گندمزار

شاليزار در شاليزار

                    بوى تند شبدر

                    عطر پودينه

                    همه و همه زمردهايى بر تاج ياد

                    حلقه هاى خاطره.

بانوى مشرق در بانوچ آسمان

گيسوان مجنون بيد را با مشاطه طلايى اش شانه مى كند

                                                        مى گذرد از آن

و من نقره هاى روى آب را مى بينم

كه هر كدام قاب عكس يك خاطره اند

و من مى بينم كه ما مليون هاى ما هستيم

و از درون قاب هاى ما به هم مى خنديم.

4

شرقى شيرينم

تنها تو مى دانى

كه كاروان ما در سواد شب

                هنگامى كه عقربه ساعت روى لحظه هاى ياس مى چرخيد

                                                                            به راه افتاد.

  »كاروان حله « نبود

هر كدام پيله ى تنهايى خود بوديم

پشتاره هاى ما غم بود

نه ساربانى در پيش

نه ستاره ى در آسمان

شيشه ى آسمان را چادر سياه سهمگين پوشيده بود.

شرقى شيرينم

هنوز كه هنوز است

مزه ى تلخ يك دهه تلخ تر مى شود

و هنوز كه هنوز است

جامه ام را از گرد راه نه تكانده ام.

5

شرقى شيرينم

تنها تو مى دانى

كه باغ از هجوم تگرگ آبستن شد

خارهاى زياد روييدند

باغستان ، خارستان شد

و من گل ها را ديدم كه زير هيكل خارها پژمردند

و من گريه ام را زير خنده پنهان كردم

در هنگامى كه باغبان فرق گل و خار را از ياد برده بود

و من گريه ام را زير خنده پنهان كردم

در هنگامى كه صاعقه شاخ جوان درختى را شكست

من گريه ام را زير خنده خوردم

هنگامى كه  نوميدانه گلى نيافتم تا بر گيسويت ببندم

من گريه ام را زير خنده پنهان كردم

در هنگامى كه پسركى

كاكتوس را به معشوقه اش داد

وقتى كه وى از سفر برمى گشت

من گريه هايم را زير خنده هايم پنهان كردم

تا بيشتر گريه كنم .

                                                8 آگست 1991